حرف های ناگفتنی

تا تو دارم همه دارم… تو نباشی همه هیچ است… =====
EXIF:
Nikon D750
Nikkor Micro 105mm
focal 105mm
f/3
iso-200
۱/۵۰۰ sec
=====
هر عکسی توی دلش حرف هایی واسه گفتن داره که این حرف ها هر چیزی میتونه باشه… میتونه روایت پشت صحنه گرفتن عکس باشه، میتونه حرف های یک دل باشه یا هر حرف دیگه ای… اما همیشه این قصد و نیت و حرف های دل عکاسه که چشم توی چشمی دوربین میذاره و می چرخه سمت سوژه هایی که بعدها مرتب نگاهش می کنه و اون حرف ها و حس ها رو با خودش یادآوری می کنه…
هر عکاسی موقع شات زدن روی سوژه هاش یه دل آروم میخواد که با آرامش خاصی نفسش رو توی سینه اش حبس کنه، فوکوس کنه و بعدهم کلیک و صدای شاتر دوربینش بشه بهترین صدای لحظه ای…
و من این دل آروم، این آرامش، این تکاپوی حرکت در مسیر عکاسی، این اطمینان خاطر برای هزینه کردن برای پیشرفت در یکی از زمینه های علاقمندی هام رو مدیون وجود، حمایت، دلگرمی و تشویق عزیز دلی هستم که همه جوره پا به پای من توی این مسیر ناشناخته و پیچیده و سرشار از هزینه های سنگین ایستاده و می ایسته و مطمئنم حضور گرم و نفس های آرامبخشش تا انتهای مسیر همراهمه… و گفتن کلمه ممنون فقط شروع یک سپاسگزاری بزرگه که نمیشه در قالب چند کلمه و جمله اداش کرد…
این دل نگاشته کوچک واسه یکصدمین عکس این پروفایل اینستاکرام بود که توش اکثرا زمینه های کاریم و عکس های انتخاب شده خودم رو منتشر می کنم و نمیتونستم توی این عدد خاص از عکس و فرد خاص زندگیم نگم…
از این به بعد هم تلاش می کنم زیر عکس هایی که قصد اشتراکش رو دارم داستانش رو بنویسم که روزی وقتی برگشتم و مرورشون کردم حال و هوای اون موقع رو پیدا کنم…
همیشه هم مشخصات فنی عکس ها رو زیرش مینویسم تا اگه کسی مثل خودم با دیدن هر عکسی توی نت، دوست داشت مشخصاتش رو بدونه با دیدن عکس های من از این موضوع محروم نشه و بتونه مشخصات فنی شامل دوربین و لنز، فاصله کانونی، ایزو یا حساسیت نوری، دیافراگم و سرعت شاتر، وضعیت فلاش و ادیت های انجام شده رو ببینه…